هنجارشکنی در هر جامعه ای، بعضا با برخوردها و تشویق هایی همراه است. هنجار مسئله ای عرفی است، جامعه هنجار خود را تعیین میکند. هنجار ممکن است برگرفته از عقاید یا تکرار رفتارهایی که منجر به عادت شده است، باشد.
هنجار شکنی با اهداف گوناگونی میتواند انجام شود که با اختصار به دو مورد از آن ها اشاره میکنیم:
۱_ جلب توجّه
٢_ ابراز مخالفت با هنجار
شاید در این مورد، با توجه به اینکه زبان سایت فارسی است و مخاطبان اغلب ایرانی هستند، میتوان به یک هنجار مشترک ( خارج از چارچوب قانونی و شرعی آن ) با عنوان " روزه گرفتن " اشاره کرد.
امکان دارد اشخاصی باشند که در جامعه اسلامی، در ماه رمضان که عموم اشخاص جامعه طبق موازین دینی و اعتقادی خود، روزه میگیرند، در ملأعام اقدام به روزه خواری نمایند ( که طبق مسائل ی شاید با آن ها برخورد نشود که این، مورد توجه مطلب نیست ). هدف او از این اقدام چیست؟
گاهاً به دلیل جلب توجه یا ابراز وجودـ او در یک جامعه اسلامی قرار گرفته است، برای جلب توجه باید رفتارهایی را انجام دهد که همسو با اکثریت نباشد. در ملأعام اقدام به روزه خواری مینماید تا توجه سایرین را به خود جلب نماید. شاید همان شخص هنگامی که در یک جامعه غیر دینی قرار گیرد، سخنان و رفتارهایی را انجام دهد که سراسر بوی مذهب و دینی و اعتقادات شرعی را بدهد.
گاهی نیز با هدف ابراز مخالفت با هنجار که در این مثال روزه خواری است، انجام میشود که به عقیده اینجانب؛ برای نظم و آرامش جامعه، خطرناکترین انگیزه است. چه بسا اشخاص دینی نیز که در یک جامعه سکولار قرار گیرند، برای مخالفت با هنجارها و اندیشه های آن جامعه، به صورت علنی اقدام به مخالفت یا ناهنجاری نمایند که در هردو مورد از آن، احساسات جامعه خدشه دار شده و برای مقابله با تکرار ناهنجاری یا عدم ترویج آن، به مقابله با آن برمیخیزند. درگیری های بسیاری در طول تاریخ با این شرایط رخ داده و انسان های زیادی کشته و خسارات جبران ناپذیری بر گستره تاریخ برجای نهاده شده است. در این مورد، مخالفت با هنجار میتواند توأمان با جلب توجه باشد. به عنوان مثال؛ شخص ناهنجار ممکن است در جامعه با رفتار خود اینگونه بیان دارد که من مخالف این هنجار هستم و این را نقدی میداند که برگرفته از شخصیت روشن فکرانه اوست. این مخالفت او با ناهنجاری؛ و عدم تعریف او از روشن فکری و سطح آگاهی متوسط جامعه از تعریف روشن فکر، میتواند به او برای رسیدن به هدفش کمک کند. این ابراز عقیده مخالف، به دور از" گفت و گو " یا نوشتن کتاب یا مقاله و خارج از یک سری چارچوب استدلال و منطق، اگر ناشی از نقد شخصی است، برای آرامش جامعه بسیار خطرناک است چرا که ریشه درگیری و جنگ عموماً نشأت گرفته از عدم گفت و گوست، در غیر این صورت میتواند جلب توجه باشد.
درباره این سایت